Μαθήματα ζωής ..!!

Κυριακή απόγευμα κάπου στο Σέιχ-σου σε κάποια από αυτές τις εκδηλώσεις για καλύτερη πόλη .. καλύτεροι άνθρωποι ..για κάτι καλό που θέλουμε να γίνουμε γενικά (άσχετο το κατά πόσο μπορούμε)  με το σχετικό πικ-νικ να παρακολουθώ τις διάφορες προσπάθειες των διοργανωτών !!

Γονείς ,  παιδάκια  με  φωτεινές φατσούλες και έτοιμα για τον άγνωστο πόλεμο της εξοχής  , νέοι με όρεξη και διάθεση να κάνουν την δική μάχη ενάντια στο κατεστημένο , σε γενικές γραμμές  μια κατάσταση γεμάτη ζωή και ελπίδα στις γκρίζες μέρες που διανύουμε .. !!

Οι παραστάσεις να δίνουν και να παίρνουν προσπαθώντας να αφυπνίσουν τον κόσμο που με τις κακουχίες  που αντιμετωπίζουν από την καθημερινότητα τους  δύσκολα γυάλιζε το μάτι τους ..απλώς η πλειοψηφία είχε πάει για τα παιδάκια τους μόνο και ήταν φανερό αυτό ..  η καλύτερα ΟΛΟΦΆΝΕΡΟ !!

Ο καθένας στον κόσμο του και στο μήπως δω κάτι και με κάνει και ξεχαστώ από το σφίξιμο της ανασφάλειας γύρω από τον λαιμό μου ... κάπως έτσι λοιπόν έχοντας φάει κάποια μεζεδάκια και πιει κάνα δύο ουζάκια χαζεύω τα κοινά ..!

Κάπου στα αριστερά  μου πέφτει το βλέμμα μου σε μία εικόνα  που με αφήνει άναυδο ... δύο γεροντάκια κάθονται σε ένα παγκάκι και ατενίζουν τον ορίζοντα αμίλητα ..!!

Τα χρόνια που δεν τους νίκησαν , οι κακουχίες που  τους άφησαν σημάδια αλλά τους έδεσαν περισσότερο ,οι πίκρες και οι χαρές που  σμίλευαν τα πρόσωπα  τους , οι στιγμές τους που τους έχουν κάνει ατσαλένιους , εκεί στο παγκάκι δίπλα-δίπλα σαν να είναι το πρώτο ραντεβουδάκι τους  πριν από πάρα πολλά χρόνια ..!!

Τράβηξα εν αγνοία τους μια φωτογραφία με το κινητό μου (ελπίζω να μην τους προσέβαλα με την κίνηση μου αυτή ) αλλά ήταν μια μαγική εικόνα για μένα , από αυτές που σού δίνουν δύναμη και ελπίδα να συνεχίσεις ακάθεκτος την καθημερινή και αδυσώπητη κόντρα με την επιβίωση έχοντας δίπλα σου τον άνθρωπό σου , κάποιον που σέβεσαι και  αγαπάς   , αυτό που  ψάχνει η μισή ανθρωπότητα για να είναι ευτυχισμένη ..!!

Έτσι απλά μία τυχαία ματιά  με κάνει να σκεφτώ πόσο ανυπόμονοι είμαστε εμείς οι νεότεροι , πόσο άδικοι είμαστε με τον εαυτό μας και  δεν του δίνουμε την δυνατότητα να ευτυχήσει όπως του αξίζει.. να ατσαλωθεί .. να ψηθεί και η φωτιά του να κυριαρχήσει τον κόσμο .. την υπομονή , την επιμονή και τον σεβασμό  που του αρμόζει στο φινάλε ..!!

Μάθημα ζωής θα έλεγα ... η καλύτερα διδακτορικό !!!!